Opublikowany 22 czerwca 201822 czerwca 2018 Autor dawidpieper

Ostatni statek

Utwór pochodzi ze zbioru wierszy J.R.R. Tolkiena pt. „Przygody Toma Bombadila”.

Jest to moje autorskie i zdecydowanie nieoficjalne tłumaczenie.

Ostatni Statek

Firiel looked out at three o'clock :	Firiel zbudziła się gdy Księżyc wciąż trwał,
the grey night was going :	choć szarość nocy zorze rozjaśniały,
far away a golden cock	a w dali pierwszy kogut piał
clear and shrill was crowing.	i ptaki poranek witały.
The trees were dark, and the dawn pale,	Wśród ciemnych drzew blado wstawał świt
waking birds were cheeping,	witany przez ćwierki i pieśni,
a wind moved cool and frail	a liść, co się rosą skrzył,
through dim leaves creeping.	wiatr lekko dotykiem swym pieścił.
She watched the gleam at window grow,	Widziała, jak Słoneczny blask
till the long light was shimmering	powoli z za wzgórz się wychylał,
on land and leaf ; on grass below	a morzem liści i wyspą traw
grey dew was glimmering.	świat o świcie rozbłyskał.
Over the floor her white feet crept,	Przebiegła prędko przez dom cichy,
down the stair they twinkled,	po schodach aż na ganek,
through the grass they dancing stepped	i źdźbła gładząc, dotykając liści,
all with dew besprinkled.	tańcem witała poranek.
Her gown had jewels upon its hem,	Jak klejnot rosa się skrzy na sukience,
as she ran down to the river,	gdy zbiega ku rzece w dole,
and leaned upon a willow-stem,	i opierając się na starej wierzbie,
and watched the water quiver.	na wody patrzy zamglone.
A kingfisher plunged down like a stone	Zimorodek do rzeki jak kamień spadł,
in a blue flash falling,	a woda wesoło zapluskała,
bending reeds were softly blown,	pośród trzcin zaszeleścił wiatr
lily-leaves were sprawling.	i lilia zamigotała.
A sudden music to her came,	I nagle z dali nadleciał głos,
as she stood there gleaming	gdy stała zauroczona,
with free hair in the morning's flame	a kroplami wody lśnił jej włos
on her shoulders streaming.	i spływał na ramiona.
Flutes there were, and harps were wrung,	Grały w dali flety i dźwięczały lutnie,
and there was sound of singing,	i śpiew zamorski rzeka niosła,
like wind-voices keen and young	jakby wiatr młody na powietrznej strunie
and far bells ringing.	sam jeden witał blask Słońca.
A ship with golden beak and oar	Statek o wiosłach błyszczących złotem,
and timbers white came gliding ;	jak biały ptak przez rzekę frunie,
swans went sailing on before,	Rozbija fale łabędzim dziobem,
her tall prow guiding.	a woda rozpryska na rufie.
Fair folk out of Elvenland	Na statku przybysze z elfich ziem
in silver-grey were rowing,	przy wiosłach licznych trwali,
and three with crowns she saw there stand	a złotą skrą na skroniach trzech
with bright hair flowing.	korony rozbłyskały.
With harp in hand they sang their song	Na harfach grając śpiewali pieśń,
to the slow oars swinging :	a wiosła się kołysały:
"Green is the land, the leaves are long,	"o złotych liściach i trawy źdźble,
and the birds are singing.	wśród których ptaki śpiewały."
Many a day with down of gold	"Wiele jeszcze razy Słońce wstanie złote
this earth will lighten,	i zajaśnieje dzień nad Ziemią,
many a flower will yet unfold,	wiele jeszcze razy zakwitną kwiaty na wiosnę,
ere the cornfields whiten".	nim zima spowieli świat bielą."
"Then wither go ye, boatmen fair,	"Więc dokąd zmierzacie, powiedzcierz, żeglarze!
down the river gliding ?	Czy w dół płyniecie rzeki?
To twilight and to secret lair	Czy tam, gdzie bory się kryją stare,
in the great forest hiding ?	ukryte dla śmiertelnych?
To Northern isles and shores of stone	Czy ku północnych wysp wybrzeżom
on strong swans flying,	na skrzydłach lecicie łabędzich,
by cold waves to dwell alone	gdzie jeno zimne fale ku brzegom
with the white gulls crying ?"	niosą dalekie krzyki mewy?"
"Nay !" they answered. "Far away	"Nie. " - odparli. - jeszcze w dal:
on the last road faring,	poprzez morza szerokie,
leaving western havens grey,	z Szarej Przystani poniesie nas wiatr
the seas of shadow daring,	na ziemie każdemu z nas drogie.
we go back to Elvenhome,	Tam elfów dawny stoi dom,
where the White Tree is growing,	tam białe drzewo kwitnie,
and the Star shines upon the foam	Tam gwiazda nad morzem rozświetla mrok,
on the last shore flowing.	tam troska i smutek niknie.
"To mortal fields say farewell,	Pożegnać nam czas śmiertelnych ląd,
Middle-earth forsaking !	opuścić kraje Śródziemia,
In Elvenhome a clear bell	bo w elfim domu dzwonu głos
in the high tower is shaking.	z najwyższej wieży rozbrzmiewa.
Here grass fades and leaves fall,	Tu trawa więdnie, liście opadają,
and sun and moon wither,	zew morza do powrotu nas wzywa,
and we have heard the far call	bo Księżyc i Słońce kiedyś zgasną,
that bids us journey thither".	mrokiem powlecze się kraina."
The oars were stayed. They turned aside :	Żeglarze swą wstrzymali pieśń,
"Do you hear the call, Earth-maiden ?	"Córko Ziemi, czy słyszysz wezwanie?
Firiel ! Firiel !" they cried.	Firiel! popłyń z nami do dalekich Ziem,
"Our ship is not full-laden.	gdzie światło nigdy nie gaśnie.
One more only we may bear.	Możemy ciebie zabrać z sobą,
Come ! For your days are speeding.	lecz spiesz się, bo czas mija,
Come ! Earth-maiden elven-fair,	ostatni raz powtarzam, chodź,
our last call heeding."	dziewico jak elf urodziwa."
Firiel looked from the river-bank,	Firiel spojrzała na brzeg rzeki,
one step daring ;	jeden krok postąpiła,
then deep in clay her feet sank,	gdy stopy jej zapadły się,
and she halted staring.	niepewnie się odwróciła.
Slowly the elven-ship went by	Powoli przepłynął elfi statek
whispering through the water :	i tylko szept pozostał,
"I cannot come !" they heard her cry.	"Nie mogę przyjść!" - dosłyszeli żeglarze,
"I was born Earth's daughter !"	"bo z Ziemi jestem zrodzona."
No jewels bright her gown bore,	Już żaden klejnot nie zdobił sukienki,
as she walked back from the meadow	gdy wracała przez cichy las,
under roof and dark door,	aż stanęła u swoich drzwi ciemnych,
under the house-shadow.	w cieniu domu zwykłego ścian.
She donned her smock of russet brown,	Suknię fartuchem zastąpiła,
her long hair braided,	długie swe włosy związała,
and to her work came stepping down.	do prac codziennych powróciła,
Soon the sunlight faded.	nim noc dnia nie pożegnała.
Year still after year flows	I płynie tak za rokiem rok,
down the Seven Rivers ;	a woda rzekami spływa.
cloud passes, sunlight glows,	Raz w Słońca blask, raz w nocy mrok,
reed and willow quivers	zaszumi wierzba i trzcina.
at morn and eve, but never more	I nigdy odtąd nie widziano
westward ships have waded	łabędzich statków na morzach;
in mortal waters as before,	historie dawne zapomniano,
and their song has faded.	a pieśni straciły swe słowa.

Opublikowany 6 maja 20186 maja 2018 Autor dawidpieper

Ostatnia pieśń Bilba w Szarej Przystani

Kolejny Tolkienowski przekład, tym razem nawiązujący nawet do nazwy tej strony. 🙂

Tak zwana „Ostatnia Pieśń Bilba” została przez niego odśpiewana w Szarej Przystani przed odpłynięciem do Valinoru. Nie została załączona jednak w pierwszym wydaniu „Władcy Pierścieni”, co zaowocowało jej nieobecnością także w polskim przekładzie.

W czasie, gdy pisałem to tłumaczenie, nie natknąłem się na żadne inne w Internecie.

Redagując wiersz do publikacji postanowiłem to zweryfikować i oto znalazłem przekład na stronie AGH.

Możliwości są zatem dwie – albo wcześniej nie zauważyłem tej translacji, albo powstała ona później.

Myślę jednak, że wolno mi zaryzykować tezę, iż byłem pierwszy. 😀

Ostatnia Pieśń Bilba w Szarej Przystani

Dzień się kończy i mrok świat spowija,
lecz podróż daleka wciąż przede mną czeka,
Żegnajcie, przyjaciele, to morze mnie wzywa,
już cumy spuszczone, wiatr żagle owiewa…
Piana się bieli wśród fal szarej wody,
a droga wiedzie daleko poza zachód Słońca.
Bo piana jest solą, wiatr szepcze o wolności.
Na tym morskim brzegu kończy się przygoda.
Żagle są podniesione, żegnajcie, przyjaciele,
wiatr wschodni nas niesie ku dalekim ziemiom.
Hen za horyzontem kładą się me cienie,
a niebo błękitne dzieli się nadzieją,
bo istnieją wyspy, co leżą za Słońcem,
gdzie historie się snują o latach minionych;
na zachód od zachodu krainy leżące,
tam noc jest cicha, tam sen jest spokojny.
Samotna gwiazda wskazuje nam drogę,
za szarą przystań, gdzie kończy się historia,
tam znajdę niebiosa sprawiedliwe i wolne,
i pełne światła gwieździstego morza.
Na statku raz ostatni w drodze z zachodem Słońca,
gdzie pola i góry rozbrzmiewają pieśnią.
Żegnaj, Śródziemie, opowieść dobiegła końca.
widzę gwiazdę, co nas poprowadzi ku dalekim Ziemiom!

Opublikowany 7 kwietnia 20187 kwietnia 2018 Autor dawidpieper

Pieśń o Boromirze

„Pieśń o Boromirze” („Lament For Boromir”) nieobca jest czytelnikom „Władcy Pierścieni”. Została odśpiewana przez Aragorna i Legolasa podczas pogrzebu tego Gondorczyka.

Boromir zawsze był dla mnie postacią wzbudzającą wiele sprzecznych uczuć. Choć zwykło się go krytykować za jego postawę i próbę wejścia w posiadanie pierścienia, z drugiej strony to niezwykle honorowy człowiek, dla którego najwyższą wartością jest jego ojczyzna, Gondor.

Gdy czytałem „Władcę Pierścieni” w języku oryginalnym, zauważyłem pewne różnice w stosunku do przekładu polskiego, między innymi w rzeczonej pieśni. Stąd też postanowiłem spróbować własnymi siłami napisać nowy przekład.

Pieśń o Boromirze

Przez Rohan nad morzami traw, przez bagna i ponad łąkami,
z zachodu z szumem przybył Wiatr i zawiał nad murami.
“O jakież wieści, Wędrowny Wietrze, przynosisz mi tej nocy?
Czyś dojrzał w gwiazd, księżyca lśnienie, gdzież wielki jest Boromir?”

“Syn Denetora strumieni siedmiu przekroczył szare wody,
dojrzałem także, jak sam jeden przez puste ziemie kroczył.
lecz nie ujrzały go me oczy, gdy wszedł w północne cienie,
Zapytaj, może Wiatr Północy usłyszał rogu brzmienie.”

O Boromirze, każdego dnia spoglądam z murów grodu,
lecz ty nie wracasz, a cisza trwa wśród pustych ziem zachodu.

Nadleciał Wiatr z południa ziem, znad wydm i skalnej plaży,
przynosząc z mórz kwilenie mew, zajęczał wokół bramy.
“O jakież wieści, Tęsknoty Wietrze, przynosisz mi w jutrzenkę?
Gdzież Prawy jest Boromir, powiedz, bo żal mi ściska serce.”

“Nie pytaj mnie o jego szlak, zbyt wiele kości leży,
wśród białych, ciemnych morskich skał, o szkwale i zamieci.
Tak wielu Anduiny nurtem spływa, by zimne odnaleźć morze,
Północnego Wiatru o tych los pytaj, których przynosi do mnie!”

O Boromirze, dawny szlak od bram po morze wiedzie,
lecz głosy mew z południa plaż niosą jeno wspomnienie.

I oto wprost z królewskich wrót sam Wiatr Północy bieży;
czysty i zimny jego róg zagrzmiał pośród wieży.
“O jakież wieści, Potężny Wietrze, dnia tego mi przynosisz?
Czyś słyszał – rzeknij – jakie wieści gdzie śmiały jest Boromir?”

“Gdzie Amon hen, słyszałem jęk, tam wrogów wielu pokonał,
nim tarczę skruszoną, pęknięty miecz nurt Anduiny porwał.
Dumną głowę, mężną twarz złożyli, by odpoczął,
dziś Rauros niesie go już w dal, hen, ku dalekim morzom.”

O Boromirze, odtąd zawsze z Wieży Czat zwrócone będą oczy,
na północ, kędy w cieniu skał spływają Wodogrzmoty.

Szara Przystań

Tag: Tolkien

Ostatni statek

Ostatni Statek

Ostatnia pieśń Bilba w Szarej Przystani

Ostatnia Pieśń Bilba w Szarej Przystani

Pieśń o Boromirze

Pieśń o Boromirze