Schody i lwy

W czwartek graliśmy koncert w Teatrze Powszechnym w Łodzi. Wejście na scenę tego teatru jest bardzo interesującym przeżyciem, bo jest tam sobie taki ciąg: schody do góry, w dół, do góry, w dół, do góry, w dół… Fajną zabawę musiały mieć dziewczyny w butach koncertowych. 🙂
Ten czwartek był dniem dziwnym… Ogromne korki w Łodzi, drukowanie pokrywki do puszki na ostatnią chwilę i przy tym jakieś trzy godziny snu. Nic więc dziwnego, że od razu schody te skojarzyły mi się z metaforą życia.
No więc chciałbym wam życzyć, żeby pamiętać, że życie składa się z takich właśnie schodków. Że zawsze, jak zejdziecie w dół, z przodu będą czekać schody do góry. I wejście na nie wymaga wysiłku, ale się opłaca.
Jeden z moich ulubionych cytatów literackich pochodzi z Pratchetta i mówi, że "Aby doświadczyć szczęśliwej odmiany losu w ostatniej chwili, trzeba doprowadzić swój los do ostatniej chwili". Pamiętajcie o tym!

Jakieś dwa miesiące temu drukowałem makietę. A przynajmniej tak mi się wydawało, bo gdy zszedłem do drukarki, ku swemu zdumieniu znalazłem lwa. Tak, zgadliście, pomyliły mi się pliki…
Teraz stoi u mnie na parapecie, elegancko wygładzony chemicznie… Gdybym nie pomylił plików, nie miałbym ładnej figurki w pokoju.
Drobiazg? Może, ale ostatnio często myślę sobie o tym, że nie jest warto zastanawiać się, co by było, gdyby. Bo gdyby zrealizować to gdyby, nie wydarzyłoby się wiele innych, pięknych rzeczy.

Tego nam życzę z całego serca. Byśmy umieli się cieszyć tym, co mamy, doceniać to, a w trudnych chwilach pamiętać, że zawsze po tych trudnych chwilach przychodzą chwile piękne!

Podrzucam jeszcze jedno ze Ścieżkowych nagrań.
Wesołych świąt!