Najpiękniejsze lata, czyli puszczamy kolejny łańcuszek wpisów pod dyktando

Pamiętacie automaty? Teraz jakby przesunęły się w cień, ale 15, 20 lat temu to było prawdziwe szaleństwo! Nie chodziło się do sklepu, bo lepszy był batonik z automatu! A już najlepsze były kulki z gadżetami wypadające po wrzuceniu monety i obróceniu wrzutnika. Pamiętam, że osobiście przepisałem na Brajla listę produktów dostępnych w automacie w budynku naszej szkoły, co prawda przetrwała kilka miesięcy, gdyż później dyrektorka stwierdziła, że szkoła powinna promować zdrowe jedzenie i automat ze słodyczami został usunięty.
Ostatnio wspominaliśmy sobie takie właśnie techniczne zachwyty, które towarzyszyły nam za naszego dzieciństwa. A było przecież tego wiele. I wiecie co wam powiem? Wszystkie lalki i misie do opiekowania się nimi zniknęły w cieniu, o elektronicznych karabinach dla dzieci świat zapomniał, a klocki Lego jak żyły, tak żyją. 🙂
Moją ulubioną zabawką były sekrety elektroniki. To była taka mała plansza z klockami różnych układów elektronicznych (diody, głośniki, włączniki). Układało się to jak zwykłe klocki i mogło to robić różne rzeczy: być radiem, głośnikiem do odtwarzania dźwięku, diodą do świecenia, śmigłem do kręcenia się… Oczywiście była to bardzo ograniczona zabawka, bo konkretne scalaki były już wlutowane na konkretnych płytkach, ale i tak dało się sporo i sporo z tym robiłem.
Za to druga zabawka wcale nie była na prąd. Była to układana z elementów wieża, zjeżdżalnia dla kulek. Mogłem siedzieć nad tym godzinami.
Oczywiście nie zapominajmy o Lego! Lego było, jest i będzie! Lego to najwspanialszy wynalazek dla dzieci, nastolatków, rodziców, dziadków, wszystkich! 😀

Ostatnio po koncercie Kinga zwróciła mi uwagę, że dawno nie zapoczątkowałem żadnego blogowego łańcuszka. No więc dzisiaj zapraszam was do powspominania naszego (bliższego lub dalszego) dzieciństwa.

1. Ulubiony przebój radiowy z dzieciństwa?
To jest ciekawe zjawisko, bo rzeczywiście była taka piosenka, którą uwielbiałem. Sprawa o tyle zabawna, że dzisiaj jakoś szczególnie nie przepadam za tą piosenkarką, choć utwór dalej w jakimś sensie darzę sentymentem.
Mowa o piosence "Frozen" Madonny.

2. Dziwna, a jednak nieodłączna fantazja?
Ojj, kilka ich było. Bardzo często skupiały się na dodatkowym piętrze w naszym domu. U nas w domu jest parter i piętro, tylko tyle. Czułem w związku z tym jakiś dziwny niedosyt i wielokrotnie wyobrażałem sobie, że dobudowujemy dodatkowe pomieszczenia. A co tam miało być? Pomysły były różne: kręgielnia, basen, studio muzyczne… Ale jednak zwykle była to kręgielnia. Ja miałem cały pomysł na biznes! Moi rodzice prowadzą sklep spożywczy, ja już to wszystko złączałem do kupy!
W ogóle lubiłem fantazjować o wszelakich tajemnych przejściach, ukrytych pokojach, zamkniętych skrytkach…

3. Zaskakująca zabawa z dzieciństwa?
Wielokrotnie z Kamilem, moim bratem, fantazjowaliśmy o zamku ukrytym w kanapie. Nie pamiętam początku tej zabawy, ale towarzyszyła nam przez wiele lat. Bawiliśmy się, że kanapa jest tajemnym przejściem do doskonale ufortyfikowanego zamku posiadającego własny garnizon i, co najważniejsze, muszącego często opierać się napaściom sąsiadów, którym koncepcja pacyfizmu najwyraźniej była nader obca.
Owi złoczyńcy zazwyczaj byli kierowani przez straszliwego Kościeja, ale nie było powodów do obaw, bo mieliśmy całkiem słynnych z męstwa sojuszników w tej batalii. Zamku pomagał nam bronić nie kto inny, jak sam król Artur!
Wiosną i latem często przenosiliśmy zabawę na dwór, rozplanowując topologicznie zbrojownię na tarasie, lecznicę w ogrodzie, wieżę magów na zjeżdżalni…

4. Gdzie chodziliście na spacery?
Na spacery zwykle chodziliśmy z babcią. W Bolszewie nie było wielu miejsc do spacerowania, ale często robiliśmy pikniki w pobliskim lesie.
Za to z rodzicami często chodziliśmy na stare, nieużywane tory kolejowe linii żarnowieckiej. Rosły tam zawsze najlepsze poziomki, zbierało się tego całe garście! Była też taka niepisana zasada, że z każdego pola wolno było na własny użytek zerwać dwa kłosy. Zbierałem je do pudełka i potem wyjadałem, najbardziej lubiłem ziarenka pszenicy.
Gdy byliśmy u dziadków w Pucku, chodziło się albo do parku, albo nad zatokę. Na molo w Pucku była nieistniejąca już restauracja Bursztynia, gdzie zawsze kupowaliśmy przepysznę lody z gorącym sokiem malinowym. Do dziś pamiętam ten smak!

5. Jaka była wasza spektakularna psota z dzieciństwa?
Ponoć jest tak, że dla pięknej dziewczyny zrobi się absolutnie wszystko. No ale chyba nie w wieku ośmiu lat, co?
A było tak. Odbywały się urodziny cioci, urodziny wiosną, więc i wyszliśmy wszyscy na podwórko. Ale, co tu kryć, nudziło nam się z Kamilem, bo ani mieczy do powalczenia, ani gwoździ do powbijania, w naszym wieku nikogo… Aż tu zagaduje nas dziewczyna za płotem. No, jest koleżanka do zabawy! Ale strach – czy rodzice nam się pozwolą spotkać? A może będą mówić, że nie wypada czy coś?
No więc płot został… Rozplątany. W ciągu kilku minut udało nam się rozplątać druciki i mogliśmy bawić się bez przeszkód, pozostawiając tylko szeroką na metr dziurę.
Od razu uprzedzając pytania, tak, była afera. Duża. Bardzo duża. Bardzo, bardzo duża. 😀

6. Co udało wam się zepsuć?
U mnie sporo tego było, bo do komputerów zawsze miałem ciężką rękę. Ale, słuchajcie, przecież nie da się być informatykiem bez doświadczenia, prawda? No to ja go nabrałem bardzo dużo. 😀
Pamiętam, jak kiedyś tata pokazywał mi, że można overclockować procesor. Bardzo mi się to podobało. No ale nie powiedział, że 10 GHz to jednak trochę przesada… Co ciekawe, spalił się nie procesor, a zasilacz.
Innym razem chciałem zrobić kopię dysku starym dobrym programem Ghost, ale wybranie tego samego dysku źródłowego i docelowego przyniosło spektakularny format, to był pierwszy raz, gdy DMDE uratował mi życie.
No i jako dziecko w ogóle bardzo lubiłem rozbierać komputer, rozłączać dyski, wyciągać RAM, procesor z gniazda. Tylko, jakby, nie zawsze umiałem to z powrotem poskładać…
Ale, co ciekawe, mojej destrukcyjnej naturze ulegały nie tylko komputery. Miałem jakieś dziwne szczęście do tłuczenia lamp. I, dobra, raz to jest normalne, dwa razy śmieszne, ale sześć w ciągu roku? Raz strąciłem lampkę z biurka ręką, innym razem tak podskoczyłem, że zwaliłem cioci żyrandol… Ale to jeszcze nic, bo jako ukoronowanie tej destrofazy kiedyś stłukła się lampa uliczna. Nie, nie strąciłem jej. Nawet nie dotknąłem. Ja tylko przechodziłem obok i… Bum!

7. Co lubiliście, a czego nie lubiliście ubierać?
Zacznę od drugiej kwestii, bo łatwiejsza. Nie lubiłem, z resztą do dziś nie lubię, czapek, rękawiczek, szalików. Nie znoszę, musi być naprawdę zimno, by mnie do nich przekonać.
Co ciekawe, jest takie miejsce, jak fara w Zgierzu. W farze w Zgierzu jest zimno. Bardzo zimno. Makabrycznie zimno. Tam flet nie działa, tam cajon się rozstraja!
Zeszłoroczny koncert Ścieżki do Betlejem był jedynym koncertem, na którym ja między utworami autentycznie musiałem zakładać rękawiczki, by wyczuć klawisze, Maja, raz jeszcze dziękuję za poratowanie! <3 A tak przy okazji, my tam gramy znowu… W niedzielę!
A co lubiłem? Lubiłem wyglądać elegancko, a więc koszule, lakierki, ale to już później, na etapie późnej podstawówki. W takim wczesnym dzieciństwie chyba najbardziej ubrania zimowe, bo można było się w nich turlać w śniegu, a potem tylko się zdejmowało i po sprawie. Lubiłem też kamizelki, ale nie wiem czemu.
No i pamiętam komunijną albę. Alba była fajna, ale obawiam się nie ze względu na jej szyk czy elegancję, ale to, że była przewiązana liną, która w trakcie przyjęcia po mojej komunii szybko posłużyła nam do zabawy w przeciąganie liny!

8. Kiedy czuliście się dorośli?
Kiedy odbierałem Kamila z przedszkola. W ogóle kiedy odbierałem z rodzicami skądś Kamila, bo zawsze byłem oczko wyżej (różnią nas trzy lata). Jak on w przedszkolu, ja w podstawówce. Jak on w edukacji wczesnoszkolnej, ja już w starszych rocznikach.
Jak pisałem, rodzice prowadzą sklep spożywczy. Często zdarzało mi się jeździć z tatą do hurtowni. Jak w czwartej klasie zacząłem używać w szkole laptopa, często tata mnie prosił, bym tam notował i przeliczał ceny, tak, wtedy też się czułem dorosły – w hurtowni wyciągając laptopa i stawiając na biurku. 🙂

9. Czego wam zakazywano, a co robiliście i tak?
Łażenia po dachu! Zdecydowanie łażenia po dachu! Jaka to była frajda!
Jak byłem bardzo mały, mama też panicznie bała się moich kontaktów z elektrycznością. A ja tak lubiłem gniazdka… Podłączenie lampki do prądu to był po prostu szczyt marzeń!

10. A co bezprawnego zrobiliście w szkole?
Wiecie co, ja zawsze byłem dość grzeczny w szkole. Dzisiaj nawet żałuję… Ale jednak kiedyś coś zrobiłem, choć tak prawdę mówiąc, to było gimnazjum, trudno uznać za dzieciństwo.
Mieliśmy nauczycielkę, która często była bardzo ponura, nie bardzo umiała się uśmiechać, ogólnie nie była szczególnie lubiana… Więc włamałem się do komputera klasowego i wgrałem tam program, który podczas lekcji wyświetlił jej napis "Uśmiechnij się, jutro będzie lepiej!"

Ode mnie to tyle, czekam na was! Jak pojawi się przynajmniej 5 wpisów, pójdzie drugi łańcuszek, który już w mojej głowie kiełkuje! 😀